Filmmaker Nora El Hourch maakt een onvergetelijke indruk met haar energieke speelfilmdebuut Sisterhood, waarin drie 15-jarige vriendinnen op rigoureuze wijze afrekenen met al te opdringerige jonge mannen.
Waar La Haine halverwege de jaren negentig een filmische mijlpaal werd met zijn rauwe, niets verhullende weergave van de raciale spanningen in de Franse banlieu’s, kan deze film van El Hourch hetzelfde doen voor de huidige jonge generatie. Zij hebben namelijk de touwtjes in handen voor de volgende feministische golf en de #MeToo-beweging.
Amina, Djeneba en Zineb zijn drie 15-jarige vriendinnen die onafscheidelijk zijn. Ze worden door een aantal jonge klasgenoten weggezet als de gek (Amina), de bruut (Djeneba) en de non (Zineb). Die beledigingen raken hun nauwelijks. Op social media kiezen ze een krachtige en zelfverzekerde omschrijving voor zichzelf en nemen de tieners het heft in eigen hand in een omgeving waarin de jongens om hen heen vaak kwade bedoelingen hebben.
Als Zineb tijdens een feestje wordt lastiggevallen door Zak, besluiten de meiden actie te ondernemen. Onopgemerkt maken ze een video van Zak’s handtastelijkheden en plaatsen die de volgende dag op Insta. Dan zijn de rapen gaar en komen ze in een stroomversnelling van onbedoelde ontwikkelingen.
“Op het einde van de film neemt Nora El Hourch een duidelijk standpunt in voordat de aftiteling begint met de ondubbelzinnige woorden van het Chileens kunstenaarscollectief Lastesis. Zij zingen: “Het patriarchaat is een rechter, die ons beoordeelt op basis van onze geboorte en onze straf is het geweld dat je niet ziet” – “Het patriarchaat is een rechter, die ons beoordeelt op basis van onze geboorte en onze straf is het geweld dat je ziet”.”
